Mijn vorige blog begon ik ermee dat we gekke weken achter de rug hadden. Nou...... ik kan je vertellen dat afgelopen week helemaal vreemd was!
Maar eerst even terug naar Sep's 2e verjaardag. Op de dag dat hij echt 2 jaar werd, hebben we het thuis een beetje gevierd met onze Rob en Inge erbij en heel veel cadeautjes vanuit Nederland. Het was die dag erg koud.
Sep nam het twee jaar worden trouwens wel heel erg serieus! Sinds de dag dat hij 2 is, zegt hij op alles NEE, NEE, NEE!!!! Haha!
Zaterdags erna hebben we zijn verjaardag gevierd voor de kindjes uit zijn klas en wat Nederlandse gezinnen die we hier hebben leren kennen. Aangezien de weersvoorspellingen er gunstig uitzagen, hadden we besloten om zijn feestje in de speeltuin te vieren. Lekker gemakkelijk!!!
En lekker weer, dat was het zeker! Het was boven de 20 graden, heerlijke zon....... dus tijd voor voorjaarskleren en slippers :-))!
even alles klaarzetten voor het grote feest.....
dit keer had ik ietsjes meer moeite gedaan op de taart!
Sep genoot in volle teugen van zijn feestje!
onze twee knuffelkoningen!
Juul en Sep met Catherine op haar laatste werkdag bij ons....
We vonden het allemaal wel een beetje spannend om met een nieuwe helper te starten. Catherine heeft ons zo goed geholpen om ons plekkie hier te vinden. Ze had vaak adviezen over de beste winkels, dokters etc. Als afscheid hadden de kinderen een hele mooie tekening gemaakt en we hebben haar een grote doos Merci gegeven! Ze had tranen in haar ogen toen ze de voordeur voor de laatste keer dichttrok (en wij trouwens ook!)
De eerste dag met Lena (onze nieuwe helper) was een beetje aftastend. Ze is veel minder aanwezig dan Catherine, iets waar we allemaal aan moesten wennen. Ook wist ze natuurlijk nog niet zo goed hoe het er in huize van der Zanden aan toe gaat (ookal had ik 3 kantjes vol geschreven met dingen die wij belangrijk vonden.........).
Ook moest ik direct de eerste dag gaan werken en de kids dus alleen met Lena laten. Juul vond het allemaal niet zo'n probleem, Sep had er meer moeite mee.... Hij was zo overstuur geraakt, dat hij alles had overgegeven...... Och menneke toch!
Inmiddels gaat het echt heel erg goed met Lena hier in huis! Ze weet inmiddels een beetje hoe wij onze dag indelen en houdt zich nog steeds heel fijn (professioneel) op de achtergrond! Je hoort of ziet haar niet tot we haar nodig hebben. Ze lijkt een beetje door het huis te 'zweven'.
De kinderen zijn inmiddels helemaal weg van haar! Ze gaan graag met haar naar de speeltuin en komen doodmoe thuis daarna!!!!!
Vorige week zondag was het lekker weer en zijn we gaan hiken. We kozen voor een route over Lantau Island. Eerst moesten we met de boot naar Mui Wo en nog een stukje met de bus voordat we aan onze route konden beginnen.
gek doen op de boot
De tocht begon echt overweldigend mooi! We moesten eerst een heel stuk klimmen, maar de natuur was erg mooi en rustgevend.
Juul wilde net als papa ook een wandelstok!
mooi uitzicht
Sep was alweer lekker in dromenland.......
We kwamen onderweg ook graven en urnen tegen.
Dit is wel heel gek om zo in de 'vrije' natuur tegen te komen!
Toen we eenmaal boven waren werd de wandeling veel minder mooi! We hebben nog een uur langs een verhard kanaaltje gelopen. Soms had je wel mooie uitzichtpunten, maar we hadden er meer van verwacht (natuurlijk omdat het begin van de tocht zo mooi was!!!!)
Juul poseert erg graag!!!!!
De route werd aangegeven dmv nummerbordjes.
Juul vond het een sport om de bordjes te vinden. Bij sommige nummers hadden we ook afgesproken dat ze iets lekkers kreeg....... Tja, Juul is altijd enthousiast te maken wanneer er eten in het spel is....
Het einde van de wandeltocht was wel weer heel erg super. We kwamen uit bij Cheng Chau Beach. Een van de mooiste stranden van Hong Kong.
Een weekend later opende ik op zaterdagochtend Facebook en zag dat de oma van Rob was overleden. Heel erg gek om dat via zo'n medium te lezen! We wisten even niet goed wat we moesten doen. Wilde Rob wel of niet naar Nederland????
Uiteindelijk is Rob die ochtend nog met een andere Nederlander gaan hiken. Hij vond het fijn om er even uit te zijn en na te kunnen denken. Toen hij rond het middaguur terug kwam, zei hij: "ik heb mijn vlucht voor vanavond al geboekt". Slik........
Zelf vond ik het heel erg moeilijk om niet mee te kunnen naar Nederland, om afscheid te kunnen nemen van oma. En natuurlijk om niet in de gelegenheid te zijn om iedereen weer eens te zien.
Ik gunde het Rob enorm om wel te gaan! Ik vond ook dat hij dit moest doen! Maar het viel emotioneel niet zo mee.....
Ook Juul had het er heel erg moeilijk mee. Wat gebeurt er als je dood gaat? Ik denk niet dat superoma het fijn vindt onder de grond, want daar leven ook beestjes? Kan ik superoma nog een kusje geven? etc etc. Moeilijke vragen om te beantwoorden. Ook zei ze na een paar dagen; "als oma Sjan dood gaat, gaat papa dan weer naar Nederland?" Toen ik vroeg waarom ze dacht dat oma Sjan ook dood ging, zei ze: "die is ook al heel erg oud, want die heeft geen tandjes meer.........."
Daar kwam ook nog bij dat ik al een paar dagen enorme last van mijn onderrug had. Een pijn die ik niet thuis kon brengen en die met de dag erger werd. Op zondagochtend was het zo erg dat ik Sep niet meer in de wandelwagen kon zetten.
Ik ben op maandag dus toch maar even naar de huisarts gegaan. Deze dacht in eerste instantie aan een (te laat ontdekte) blaasontsteking. Dus urine op kweek en pijnstillers mee naar huis.
Uiteindelijk kwam er na een paar dagen uit dat er geen infectie zat, dus dacht de arts aan spit. Komende maandag moet ik naar de fysio.
De week was dus niet alleen moeilijk omdat Rob in Nederland was, maar ook omdat ik hier verging van de pijn........
Gelukkig kreeg ik heel veel steun van Lena, vrienden, Facebook en via Skype. Erg lief hoe iedereen met ons meeleeft!
Gelukkig heeft Rob op een hele mooie manier afscheid kunnen nemen van oma, omringd door familie. Ook vond hij het weer erg gezellig om vrienden te zien (ookal ben je dan ook de hele tijd bezig met het opnieuw afscheid nemen......). Inmiddels is hij weer thuis, met 33 kilo in zijn koffer en 15 kilo in zijn handbagage!!!! Vol met lekkere dingen uit NL, mooie kleren voor zichzelf en de kinderen, lieve cadeautjes voor mij en een heleboel cadeautjes voor de kids!
Ons pap en mam zijn inmiddels ook in het vliegtuig gestapt richting Indonesie! Spannend dat ze het vonden........ Daarom ben ik ook zo ontzettend trots op ze!!!!! Kusje speciaal voor hen!
Een hele hele hele dikke kus voor iedereen!!!!!
integreren doen we beetje bij beetje
frikandel eten met chop sticks...
wat een gezelligheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten